77

Πόσους αγαπήσαμε και δεν μας αγάπησαν πίσω.. κρίση νοσταλγίας.

Η ανάσα του βρέφους

Περιπλανιέσαι σε δρόμους από μελάνι
Στις λεωφόρους ενός ποιητή, μόνος σου
Να προσπερνάει γράμματα που δεν της ανήκουν
Κι' οι άνθρωποι να φαίνονται σαν λέξεις από ξένες προτάσεις

Αυτό που ψάχνεις, τι είναι και που βρίσκεται;

Μια μελωδία στα χνώτα σου; μια κόκκινη ζωγραφιά στο πρόσωπό μου;

Ένας άνθρωπος σε μια άλλη διάσταση ή ένας κόσμος μέσα σου; ισορροπία

Θα σκοντάψεις, θα πέσεις και μετά θα δεις

Μόλις διασχίσαμε τόσες σελίδες χωρίς ανάσα

Αυτές δεν είναι σαν εκείνες που έσκισες κι έχωσες στο παλτό σου;

Σκαρφάλωσες ξεχνώντας να κοιτάξεις γύρω σου

Έστρεψα τα μάτια σου κι εσύ τα σταύρωσες μέσα μου

Εποχές φροντίδας

Το μυαλό μου δεν έχει χωνέψει το χθες
Μοιάζει με πόρτα που αν γυρίσω το πόμολο θα με αφήσει να μπω
Τόσο ύπουλα πίσω μου και τόσο αέρινα μάταιη

Δε χαρακτήριζε τη φαντασία μας

Αναρωτιόμουν μικρότερος γιατί τα ψάρια συνεχίζουν να πέφτουν θύματα των δολωμάτων, γιατί οι γάτες συνεχίζουν να φοβούνται με την παραμικρή κίνηση, γιατί τα περιστέρια πετάνε μακριά κάθε φορά που πλησιάζεις. Και τώρα καταλαβαίνω ότι δεν είναι θέμα επάναληψης, αλλά περισσότερο φράγμα νοημοσύνης. Γιατί κι εμείς ως άνθρωποι αγαπάμε και πάλι.

Γνωριστήκαμε στο Παρίσι

Ανίκανες λέξεις

Αυτό το κομμάτι ίσως να το θυμάμαι και μετά από αυτή τη ζωή.

Εξήντα

Κράτα μαγεία στη ζωή σου. Ήσουν μικρός και ήταν εύκολο.

Πενηνταέξι

Μοιάζει με κλεψύδρα που δε μπορείς να επιταχύνεις. Όσο την ταρακουνάς, την επιβραδύνεις μονάχα.

Άφησέ την να ρέει. Είναι ο πιο σύντομος δρόμος.

Πενηντατρία

Είσαι αρκετά τυχερός ώστε να σε αγαπήσουν;

Πενηνταδύο

Ευτυχώς που υπάρχει και η βροχή να μας υπενθυμίζει ότι τα πράγματα δεν είναι πολύ σοβαρά. Σα να ζεις μέσα σε βιντεοπαιχνίδι.

Πενηνταένα

Παίρνεις μια βαθιά ανάσα κάθε μέρα για να τα βγάλεις πέρα
Βλέπεις τα όνειρα σου σαν μια απαράβατη σφαίρα

Σαρανταεπτά

Υπάρχει μαγεία και τη λένε αγάπη.

Σαρανταπέντε

Ίσως έχουν σαπίσει τα σπίτια μας, όμως η ζέστη που βγάζουν οι καρδιές σας με θερμαίνει. Μια αγκαλιά κι ένα ζευγάρι μάτια που δε ζητάνε τίποτα αξίζουν κάθε προσπάθεια. Δείξτε μου τις αποθήκες με τα χαμόγελα. Κι εσύ, γύρισε εκεί που ανήκεις.

Τριανταοκτώ

Με ρωτάς πως μπορείς να σκοτώσεις. Με πιστόλι; Με μεγάλες ελπίδες.

Τριαντατρία

Προτιμάτε τα ψυχικά ή τα σωματικά τραύματα;

Τριάντα

Ο χρόνος σταματάει
όταν τα δάχτυλα αγγίζουν τα πλήκτρα
Οι νότες πάλλονται μπροστά σου
και τα μάτια μου ξεχνάνε που βρίσκονται

Εικοσιέξι

Προσοχή: αν ξεχάσετε να αναποδογυρίσετε την κλεψύδρα αφότου τελειώσει ο χρόνος, ο χρόνος δε σταματά.

Εικοσιπέντε

Αυτά που με πάθος μισείς (πως αλλιώς να μισήσει κανείς άλλωστε), έρχεται η στιγμή που τους δίνεις πίσω την αγάπη που τους στέρησες και τα αποζητάς περισσότερο απ' όλα. Ίσως είναι φυσικό επακόλουθο, ίσως συμβαίνει ακριβώς επειδή σου έλειψαν τόσο πολύ.

Είκοσι

Η αγάπη του μέλλοντος δε θα είναι μεταξύ ανθρώπων που ζουν σε διαφορετικές χώρες, αλλά μεταξύ ανθρώπων που έφυγαν μετανάστες σε άλλους πλανήτες. Διαπλανητική αγάπη.

Δεκαεπτά

Μπορείς να βγάλεις ότι έχεις μέσα σου μ' ένα μαχαίρι ή με μερικά δάκρυα.

Δεκατέσσερα

Συνέχεια κάποιος θα είναι πιο μπροστά ή πιο πίσω από σένα, μιας και τα πάντα είναι κύκλος. Όλα ενωμένα και δεμένα μεταξύ τους, προεκτάσεις των εαυτών τους.

Δώδεκα

Η φαντασία είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε.

Έντεκα

Δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα. Και τρία καλύτερα από δύο. Αποδείξτε την αλήθεια αυτής της σχέσης. (Αν υπάρχει αλήθεια. Σε αυτή τη σχέση.)

Οκτώ

Οι άνθρωποι όταν είναι δίπλα σου δε φαίνονται. Εμφανίζονται μόνο όταν φεύγουν.

Πέντε

Αν τρεις διαστάσεις είναι λίγες, πάρτε ένα κύβο του Ρούμπικ και τοποθετήστε τον μπροστά σε ένα καθρέφτη. Ορίστε η τέταρτη, η πέμπτη και η έκτη διάσταση.

Τέσσερα

Ό,τι έρχεται γρήγορα, γρήγορα φεύγει.

Τρία

Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και το άλλο ήμισυ είναι το τέλος. Αυτά.

Δύο

Διάβαζε για να έχεις τη δύναμη να κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια.