Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Η ανάσα του βρέφους

Περιπλανιέσαι σε δρόμους από μελάνι
Στις λεωφόρους ενός ποιητή, μόνος σου
Να προσπερνάει γράμματα που δεν της ανήκουν
Κι' οι άνθρωποι να φαίνονται σαν λέξεις από ξένες προτάσεις

Αυτό που ψάχνεις, τι είναι και που βρίσκεται;
Μια μελωδία στα χνώτα σου; μια κόκκινη ζωγραφιά στο πρόσωπό μου;
Ένας άνθρωπος σε μια άλλη διάσταση ή ένας κόσμος μέσα σου; ισορροπία
Θα σκοντάψεις, θα πέσεις και μετά θα δεις

Μόλις διασχίσαμε τόσες σελίδες χωρίς ανάσα
Αυτές δεν είναι σαν εκείνες που έσκισες κι έχωσες στο παλτό σου;
Σκαρφάλωσες ξεχνώντας να κοιτάξεις γύρω σου
Έστρεψα τα μάτια σου κι εσύ τα σταύρωσες μέσα μου

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011

Εποχές φροντίδας

Το μυαλό μου δεν έχει χωνέψει το χθες
Μοιάζει με πόρτα που αν γυρίσω το πόμολο θα με αφήσει να μπω
Τόσο ύπουλα πίσω μου και τόσο αέρινα μάταιη

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Δε χαρακτήριζε τη φαντασία μας

Αναρωτιόμουν μικρότερος γιατί τα ψάρια συνεχίζουν να πέφτουν θύματα των δολωμάτων, γιατί οι γάτες συνεχίζουν να φοβούνται με την παραμικρή κίνηση, γιατί τα περιστέρια πετάνε μακριά κάθε φορά που πλησιάζεις. Και τώρα καταλαβαίνω ότι δεν είναι θέμα επάναληψης, αλλά περισσότερο φράγμα νοημοσύνης. Γιατί κι εμείς ως άνθρωποι αγαπάμε και πάλι.