Η ανάσα του βρέφους

Περιπλανιέσαι σε δρόμους από μελάνι
Στις λεωφόρους ενός ποιητή, μόνος σου
Να προσπερνάει γράμματα που δεν της ανήκουν
Κι' οι άνθρωποι να φαίνονται σαν λέξεις από ξένες προτάσεις

Αυτό που ψάχνεις, τι είναι και που βρίσκεται;

Μια μελωδία στα χνώτα σου; μια κόκκινη ζωγραφιά στο πρόσωπό μου;

Ένας άνθρωπος σε μια άλλη διάσταση ή ένας κόσμος μέσα σου; ισορροπία

Θα σκοντάψεις, θα πέσεις και μετά θα δεις

Μόλις διασχίσαμε τόσες σελίδες χωρίς ανάσα

Αυτές δεν είναι σαν εκείνες που έσκισες κι έχωσες στο παλτό σου;

Σκαρφάλωσες ξεχνώντας να κοιτάξεις γύρω σου

Έστρεψα τα μάτια σου κι εσύ τα σταύρωσες μέσα μου