Αργά, στο πρόσωπό σου

Χορεύαμε στην άκρη της θάλασσας κι η άμμος ήταν το πρόσωπό σου
Πέφταμε μες στα μάτια σου και βγαίναμε πάλι από τη μύτη σου στο φως
Ισορροπούσαμε στις κορυφές των χειλιών σου
Χανόμασταν στην κόκκινη άμμο των μάγουλών σου
Κι όταν τα μάτια σου δακρύζανε, έμεις γλιστρούσαμε στα δάκρυα μέχρι που φτάναμε στους λοβούς των αυτιών σου
Εκεί, από σκουλαρίκια-κούνιες κρατιόμασταν ή κάναμε τραμπάλα
Κι η τραμπάλα έβγαζε ήχους από προβοσκίδες, όπως όταν συνομιλούνε δύο ελέφαντες
Το κεφάλι σου τότε γυρνούσε απορημένο από τον ήχο κι εμείς, απ' την τρομάρα, σκαρφαλώναμε στα αιωρούμενα φρύδια σου και μέσα εκεί κρυβόμασταν, σαν να 'ταν στάχυα, κοιτάζοντας τα συναισθήματα να πετάνε από πάνω μας
Έως ότου κάποτε, ύστερα από λίγο, εγώ διέσχιζα την απόσταση ανάμεσά μας για να βρεθώ κοντά σου και να σε αγκαλιάσω
Να σε τραβήξω να εισέλθουμε κάτω από τη φράντζα σου
Κι έπειτα μέσα στα μαλλιά σου
Ώσπου να ξαναβγούμε για παιχνίδι το επόμενο πρωί
Πάνω στο χαζό το πρόσωπό σου